ODPOWIEDZIALNOŚĆ FIRM SPEDYCYJNYCH
Spedycja (pośrednictwo przy przewozie rzeczy) to jeden z głównych elementów układanki tworzącej tzw. branżę TSL. Działalność niezwykle wymagająca i odpowiedzialna. Prawidłowe i sprawne funkcjonowanie spedytorów bezpośrednio przekłada się na organizację pracy przewoźników drogowych oraz kierowców.
Dostrzegając duże znaczenie dla gospodarki ustawodawca zdecydował, że jest to działalność regulowana. W związku z tym, zgodnie z ustawą o transporcie drogowym (art. 5 b ust. 2 i 3) podjęcie i wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy wymaga uzyskania licencji.
Należy zaznaczyć, że polski prawodawca nie podaje w ustawie o transporcie drogowym legalnej definicji, w której wyjaśniałby, co należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa przy przewozie rzeczy”. Jednakże nie ulega wątpliwości, że jeśli działania wykonywane przez przedsiębiorcę polegają na wykonywaniu jakichkolwiek czynności związanych z pośrednictwem przy przewozie rzeczy – chociażby nie były spedycją – wymagają posiadania odpowiedniego uprawnienia (licencji), co wprost wynika z ustawy.
Zasadne jest zatem stwierdzenie, że przez „pośrednictwo przy przewozie rzeczy”, należy rozumieć wszelkie czynności związane z pośrednictwem w transporcie, nie tylko jako stricte działalność spedycyjną, która jest pojęciem szerszym (pośrednictwo jest jednym z elementów spedycji).
Poza odpowiedzialnością cywilnoprawną wynikającą z realizacji zawartych umów, przedsiębiorca spedycyjny może odpowiadać w trybie administracyjnym. Uprawnienia do kontroli firm zajmujących się tego typu działalnością posiada m. in. Inspekcja Transportu Drogowego (ITD). Co więcej przepisy obowiązujące od 3 września 2018 roku wprowadzają sankcje na przedsiębiorców.
Za brak uprawnień do wykonywania spedycji przewidziana została kara pieniężna w wysokości 12.000 zł (lp. 1. 1. załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym). Natomiast w przypadku zlecenia przewozu drogowego podmiotowi nieposiadającemu uprawnienia do wykonywania przewozu drogowego, w szczególności uprawnień wymaganych odpowiednio do rodzaju wykonywanego przewozu, kara wynosi 10.000 zł (lp. 1. 14. załącznika nr 3 do ww. ustawy).
W praktyce inspektorzy transportu drogowego mają prawo badać dokumenty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, aby ustalić czy jest ona wykonywana zgodnie z przepisami. Biorąc pod uwagę wysokość jednostkowej kary (10.000 zł) spedytorzy powinni wnikliwie ustalać podstawowe dane dotyczące przewoźnika choćby za pomocą powszechnie dostępnych baz oraz rejestrów (np. CEIDG, KREPTD). Tak więc relatywnie proste czynności mogą uchronić przedsiębiorcę od wysokich kar pieniężnych.
Kancelaria Transportowa TachoPartner – to najlepsze i najskuteczniejsze rozwiązania dla transportu i logistyki.
Zapraszamy do współpracy!
